Rok 2002 był rokiem przełomowym, ponieważ wtedy wreszcie określono normy dla kotłów na paliwa stałe. Powstały normy dla trzech klas kotłów - 1, 2 i 3, gdzie klasa 3 była tą najwyższą, czyli wymagała niskiej emisyjności i wysokiej sprawności energetycznej.
Emisyjność określa górną granicę produkcji CO, pyłów i węgla organicznego odprowadzanych do atmosfery.
Sprawność energetyczna to stosunek wytworzonego ciepła do ilości zużytego paliwa.
Po 10 latach, czyli w 2012 r. normę tę zaktualizowano, a wymagania znacznie zwiększono. określając trzy nowe klasy: 3, 4 i 5. Powstała olbrzymi różnica między kotłem dawnej 1 klasy, a nowej,5 klasy. Ten pierwszy pozostawia w środowisku 4-5 razy więcej pyłu niż kocioł klasy piątej i aż do 50 razy więcej tlenku węgla. To właśnie stare kotły 1 klasy oraz kotły pozaklasowe odpowiadają za czarny dym wydobywający się z kominów w naszych miastach.